De WGBO schrijft voor dat de zorgverlener u goed en volledig moet informeren. Alleen bij hoge uitzondering kan de zorgverlener van deze regel afwijken, bijvoorbeeld wanneer u zelf echt geen informatie wilt.

Soms denkt een zorgverlener dat u bepaalde informatie niet aankan. Bijvoorbeeld omdat u erg depressief of van streek bent. Toch is dat geen reden om u niet te informeren. 
Alleen bij hoge uitzondering mag dat. Uw zorgverlener moet er dan van over¬tuigd zijn dat de informatie heel schadelijk voor u zal zijn. Dit moet hij eerst met een andere zorgverlener bespreken. Als het in uw belang is, dan moet hij iemand anders informeren over uw ziekte en behandeling. Zodra u de informatie zelf weer kunt verwerken, moet uw zorgverlener u alsnog informeren.
Het is ook niet de bedoeling dat u te veel informatie tegelijk krijgt. Dan raakt u misschien het overzicht kwijt. Daarom zal een zorgverlener bij een uitgebreid onderzoek of grote behandeling u alleen die informatie geven die u op dat moment moet weten. U kunt zelf altijd om meer informatie vragen. 

Als u zelf geen informatie wilt, kunt u dat aangeven. De zorgverlener legt dan uit wat de gevolgen daarvan kunnen zijn. Soms heeft het voor u of iemand anders heel nadelige gevolgen als u bepaalde informatie niet krijgt. Bijvoorbeeld wanneer u een besmettelijke ziekte heeft. Dan moet uw zorgverlener u dat toch vertellen.